Mijn moeder heeft inmiddels de trotste leeftijd bereikt van 92. Onlangs kleine medische dingetjes is zij nog kerngezond en nog super fit. Mijn moeder fietst graag nog zelfstandig of met mij naar de supermarkt. Normaal gesproken ging dit altijd goed, totdat een auto haar geen voorrang verleende en mijn moeder van haar fiets is afgereden. Het leek allemaal veel erger dan dat het uiteindelijk was, wel is zij zo geschrokken dat zij nooit meer op de fiets stapt.
Het ziekenhuis was verbaasd
Mijn moeder is compleet nagekeken in het ziekenhuis en zij mankeerde op een paar kneuzingen helemaal niks. Echter gaf zij een week na het ongeluk erg veel last van haar rechterduim. Mijn moeder zij dat die was dubbelgeklapt tijdens het ongeluk. Mijn moeder wilde niet naar de huisarts dus ik besloot zelf een duimbrace te bestellen voor haar. Puur om te proberen hoor, als de last niet weg zou gaan was ik wel van plan om haar naar de huisarts te brengen. De duimbrace zou moeten zorgen voor steun en bewegingsbeperking in de duim. Op de dag dat het bezorgd werd heb ik m gelijk geprobeerd bij mijn moeder. Ze vond het ten eerste instantie allemaal niet nodig en ze zou nog wel kijken of zij hem om zou houden.
Verlichting staat boven het ongemak
Mijn moeder gaf na een aantal dagen aan dat de pijn in haar duim wel sterk verminderd was. Ze vond het wel lastig om dingen vast te pakken met de brace om. Mijn moeder is ook rechtshandig dus dat is in dit geval dan wel erg vervelend. Mijn moeder is een harde voor zichzelf en zat erg te twijfelen of zij niet gewoon de pijn zou accepteren zodat zij alles met haar handen kon doen. Ik sprak mijn zorgen uit, ik vond het geen goed idee. Als er een pees of spier over belast is in de duim en je blijft de duim gebruiken, is de kans dat je uiteindelijk geopereerd moet worden om van de pijn af te komen. Dat heeft mijn moeder aan het denken gezet en beloofde na het gesprek trouw om de brace om te houden.